Εγώ ποπάς ’κι γίνουμαι

Το σόι μ’ και η σινξιλέ μ’
ας σοι Τσιλιγγεράντας
Κορτσόπα εχαρεντέριζαν
σου Κρόμ’ κι απέσ’ σα Σάντας

Το σόι μ’ και η σινξιλέ,
καλοέρ’ και ποπάδες
Ν’ αηλί εμέν, νε μάνα μου,
αγαπώ τοι νυφάδες

Εγώ ποπάς ’κι γίνουμαι
σο ιερόν ’κ’ εμπαίνω
Σίτι͜α να ψάλλω, τραγωδώ,
σ̌ασ̌εύω κι απομένω

Ατά τ’ ομμάτι͜α που ελέπ’,
πώς να μη παλαλούται;
Πώς να μη καίει η καρδία τ’,
πώς να μη φαρμακούται;