Προβολή Τραγουδιού
Την έμορφον όλ’ αγαπούν |
Στιχουργοί: Ανέστης Μωυσής
Συνθέτες: Ανέστης Μωυσής
Καλλιτέχνες: Ανέστης Μωυσής, Γιάννης Μωυσίδης
[Ψ̌η μ’/Και] Την έμορφον όλ’ αγαπούν, σαεύ’νε το χατίρ’ν ατ’ς Την άσ̌κεμον κανείς ’κι θέλ’, όλ’ βλαστημούν τον κύρ’ν ατ’ς Κόρη, έ͜εις τη ήλ’ τον πρόσωπον, τη φέγγονος τ’ ασπρότας Η εμορφάδα σ’ ανοιγάρ’ ση παραδείσ’ τα πόρτας Γιατί ’κι αφήν’ -τ- σε -ν- η μάνα σ’ να φεύ’ς και -ν- ας σο γιάν’ ατ’ς; Όντες έτον άμον εσέν έτρωεν από ’πάν’ ατ’ς Εποίκες με τσούνας κουτάβ’ σ’ εκκλησίας να πάω Και τη Χριστού τα καντήλας εγώ χουσμέτ’ ευτάω Τ’ ομμάτια μ’ κλαίγ’νε και πονούν, τα δα̤κρόπα μ’ χαλάζι͜α Για τ’ εσέν την ψ̌η μ’ δίγω εγώ, ευτάς ’μέναν και νάζι͜α
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
ανοιγάρ’ | κλειδί | ||
άσ̌κεμον | άσχημο, κακότροπο | ||
ασπρότας | ασπράδες, λευκότητα | ||
ατ’ς | αυτής, της | ||
αφήν’ | αφήνει | ||
γιάν’ | πλάι, πλευρά | yan | |
δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
δίγω | δίνω | ||
έ͜εις | έχεις | ||
εμορφάδα | ομορφιά | ||
έμορφον | όμορφο | ||
εποίκες | έκανες, έφτιαξες | ποιέω-ῶ | |
έτον | ήταν | ||
έτρωεν | έτρωγε | ||
ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
ευτάω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
ήλ’ | ήλιου | ||
καντήλας | (τη, γεν. ενικ.) καντήλας, (τα, ονομ. πληθ.) καντήλες | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κλαίγ’νε | κλαίνε | ||
κύρ’ν | κύρη, πατέρα | ||
όλ’ | όλοι/α | ||
όντες | όταν | ||
’πάν’ | (απάν’) πάνω | ||
παραδείσ’ | παραδείσου | ||
πόρτας | (ονομ.πληθ.) πόρτες | porta | |
σαεύ’νε | υπολογίζουν, εκτιμούν, λογαριάζουν | saymak | |
τσούνας | σκύλας | ||
φέγγονος | φεγγαριού | ||
φεύ’ς | φεύγεις | ||
χατίρ’ν | χάρη, σεβασμός, υπόληψη | hatır/ḫāṭir | |
χουσμέτ’ | υπηρεσία, καθήκον, φροντίδα | hizmet | |
ψ̌η | ψυχή |