Θα ’φτάγω οφέτος παλαλά

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανέστης Μωυσής, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Θα ’φτάγω οφέτος παλαλά,
του χρόν’ θα ημερεύω
Άμον τα χρόνι͜α μ’ εδέβαν
άλλο ’κι ταγιανεύω

Μ’ ελέπ’ς τα χρόνι͜α μ’ ντ’ εδέβαν
κι έσπρυναν τα μαλλία μ’
Τέρεν την καρδι͜ά μ’ σεβνταλίν
ντο ’κι γερά καμίαν

Θέλω πεγάδ’ να ’ίνουμαι,
νερόν να τρέχ̌’ σ’ ορμόπα
να παίρ’νε, πίν’νε, νίφκουνταν
νυφάδες και κορτσόπα

Ακείν’ το πέραν η καγιά
πότε θα λιμενεύει;
Να κελαηδεί τ’ αρνόπο μου
εκεί να πάει κονεύει

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ακείν’	εκείνα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
γερά	γερνάει
εδέβαν	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
ελέπ’ς	βλέπεις
έσπρυναν	άσπρισαν
’ίνουμαι	γίνομαι
καγιά	βραχώδης τόπος	kaya
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κονεύει	εγκαθίσταται, φωλιάζει, προσγειώνεται	konmak
κορτσόπα	κοριτσάκια
λιμενεύει	αποκαλύπτεται από τα χιόνια που λιώνουν
νίφκουνταν	πλένονται
νυφάδες	νύφες
ορμόπα	ρυάκια, ρεματιές
οφέτος	φέτος
παίρ’νε	παίρνουν
παλαλά	τρελά, τρέλες
πεγάδ’	βρύση
πίν’νε	πίνουν
σεβνταλίν	ερωτοχτυπημένη/ο, ερωτευμένη/ο, ερωτικό	sevdalı
ταγιανεύω	αντέχω, βαστάω, υπομένω	dayanmak
τέρεν	(προστ.) κοίταξε
τρέχ̌’	τρέχει
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω