Προβολή Τραγουδιού
Μανίτσα μ’ |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης
Ας σην ξενιτείαν σύρω εγώ τη γιαχάν, μανίτσα μ’ [εγώ τη γιακάν] Θα ματώνω απέσ’ σο ψ̌όπο μ’ ντ’ έχω τη γεράν, μανίτσα μ’ [ντ’ έχω τη γεράν] Το νερόν τη ξενιτείας έν’ πολλά πικρόν, μανίτσα μ’ [έν’ πολλά πικρόν] Διψώ και θέλω να πίν’ α’, την ψ̌η μ’ φαρμακών’, μανίτσα μ’ [την ψ̌η μ’ φαρμακών’] Σην εγκάλιαν π’ εκρατέθα, ’κ’ εγνώρτσα ζωήν, μανίτσα μ’ [’κ’ εγνώρτσα ζωήν] Εκεί ας ψυχομαχ̌ύνω κι ας εβγαίν’ η ψ̌η μ’, μανίτσα μ’ [κι ας εβγαίν’ η ψ̌η μ’]
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
α’ | (ατό) αυτό, το | ||
απέσ’ | μέσα | ||
γεράν | πληγή, τραύμα | yara | |
γιαχάν | γιακάς | yaka | |
εβγαίν’ | βγαίνει | ||
εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
εγνώρτσα | γνώρισα | ||
εκρατέθα | κρατήθηκα | ||
έν’ | είναι | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
πίν’ | πίνει | ||
πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
σύρω | σέρνω, τραβώ, ρίχνω | ||
ψ̌η | ψυχή | ||
ψ̌όπο | ψυχούλα | ||
ψυχομαχ̌ύνω | ψυχομαχώ, χαροπαλεύω |