Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν

Θα τραγωδώ και ούλ’ θα λέν’
«αούτος γεραλής έν’»
[Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!]
Την ξενιτείαν π’ έχτισεν
φαίνεται καν’νάν / μάναν ’κ’ είχεν
[Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!]

Σην ξενιτείαν κάθουμαι,
στα ξένα οσπίτι͜α κείμαι
[Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!]
Τη μάνα μ’ ’κ’ έχ’ ατεν σουμά μ’
να σιδερών’ και πλύν’ με
[Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!]

Εγώ όντες σ’κούμαι το πρωί
ας σ’ οσπίτι μ’ να φέγω
[Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!]
Τα τέρτι͜α μ’ τα παράπονα μ’
καν’νάν ’κ’ έχω να λέγω
[Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!]

Μανίτσα μ’, άλλο μη αναμέντς
πολλά έτον ατόσον
[Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!]
Για τ’ εμέν άλλο μη μαειρεύ’ς,
νά̤ το κρεβάτι μ’ στρώσον
[Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!]