Κλαίγω και κλαίν’ τα πουλόπα

Προβολή Τραγουδιού

Βάι ν’ αηλί εμέν/Κλαίγω και κλαίν’ τα πουλόπα

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Κλαίγω και κλαίν’ τα πουλόπα,
τραγωδώ, κελαηδούνε
Εγώ -ν- όντες ’κι χ̌αίρουμαι
ατά πα ’κι πετούνε

Κλαίγω, τα δά̤κρυ͜α μ’ είν’ πικρά,
φαρμακών’νε το ψ̌όπο μ’
’Κι αφήν’νε με να χ̌αίρουμαι
και μετ’ εσέν, πουλόπο μ’

Πουλί μ’, τ’ εσόν-α η σεβντά
εμέν θα παλαλών’ με
’Κι θα ευρίεται γιατρός,
εμέν για να λαρών’ με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατά	αυτά
αφήν’νε	αφήνουν
είν’	(για πληθ.) είναι
εσόν	δικός/ή/ό σου
ευρίεται	βρίσκεται
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαρών’	γιατρεύει, θεραπεύει
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παλαλών’	τρελαίνει
πουλόπα	πουλάκια
πουλόπο	πουλάκι
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
τραγωδώ	τραγουδάω
φαρμακών’νε	φαρμακώνουν
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
ψ̌όπο	ψυχούλα