Κανείται, γιάβρι μ’, άνοιξον

Προβολή Τραγουδιού

Αγαπώ τα έμορφα | Κ. Καραπαναγιωτίδης Νο11

Στιχουργοί: Σοφία Σπάλλα-Κωνσταντινίδου

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Πώς έτον και -ν- εφίλεσα
κρυφά εκείν’ τα χ̌είλι͜α
Κι έψ̌α ο μαύρον άθελα
ση ψ̌η σ’ ατόσον ζήλεια

Ε! γιάβρι μ’, ε! πουλί μ’,
συχώρεσον με τον φτωχόν,
πάει να θολών’ τ’ αχούλι μ’

Πώς έτον κρούγω την κιαντή μ’
γιαβρόπο μ’ / πουλόπο μ’ πουσ̌μανεύω
Κι εκείν’ το μελιστάλαχτον
το βλέμμα σ’ αραεύω

Ε! γιάβρι μ’, ε! πουλί μ’,
συχώρεσον με τον φτωχόν,
να μη θολών’ τ’ αχούλι μ’

Άμον σ̌κυλίν σο κατωθύρ’
τ’ εσόν θα ξημερώνω
Κανείται, γιάβρι μ’, άνοιξον
μη τογραεύ’ με ο πόνον

Κανείται, πουλόπο μ’!
Ση κρεβατί’ σ’ το γιάν’ καικά
ποίσον με ολίγον τόπον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άνοιξον	(προστ.) άνοιξε
αραεύω	ψάχνω, αναζητώ, γυρεύω	aramak
ατόσον	τόσο
αχούλι	μυαλό	akıl/ʿaḳl
γιάβρι	μωρό, μικρό, παιδί	yavru
γιαβρόπο	μωράκι, μικρούλι, παιδάκι	yavru + -όπον
γιάν’	πλάι, πλευρά	yan
εκείν’	εκείνοι/α
εσόν	δικός/ή/ό σου
έτον	ήταν
εφίλεσα	φίλησα
έψ̌α	άναψα
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
κατωθύρ’	κατώφλι, η παράπλευρη και κάτω ξύλινη δοκός της πόρτας, ο πρόδρομος
κιαντή	εαυτός	kendi
κρεβατί’	κρεβατιού
κρούγω	χτυπώ	κρούω
ολίγον	λίγο
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
πουλόπο	πουλάκι
πουσ̌μανεύω	μετανιώνω	pişman olmak<paşmān
συχώρεσον	συγχώρεσε (προστ.)
τογραεύ’	κομματιάζει	doğramak
ψ̌η	ψυχή