Φέρεν τ’ αρνόπο μ’

[Ωχ! Και -ν-] Είνας μανίτσαν έστεκεν
απέσ’ ση μέσ’ ση στράταν
Τριάντα χρόνι͜α ολόκληρα
σον ίδιον τόπον πάντα

[Ωχ! Και] Ζατί, κοντέσσα εγέρασεν
επέμ’νεν έναν τσίρταν
Μα τα θολά τ’ ομμάτοπα τ’ς
χωρίς τη στράταν ’κ’ ’ίν’νταν

[Ωχ! Και] Δεβάζ’ το γράμμαν κι όλον κλαίει,
ποτίζ’ α̤’ με τα δά̤κρυ͜α
Πόσ’ άλλο να παρακαλώ
για να κοντύντς τα μάκρι͜α;

[Ωχ! Και] Θεέ μ’, ’κι ακούς με ή ’κ’ ελέπ’ς
τ’ άσπρα τα μαλλία μ’;
Φέρεν τ’ αρνόπο μ’, ’κι θ’ αντέχ̌’
χρόνι͜α άλλα η καρδία μ’