Ατείν’ που θέλ’νε

Προβολή Τραγουδιού

Ατείν’ που θέλ’νε άψιμον
για να μη σβήν’ καμίαν
Ας έρχουντανε, παίρ’ν’ ατο
ας σ’ εμόν την καρδίαν

Εμέν κι εσέν π’ εχώρτσανε
φαΐν να μη χορτάζ’νε
Ση Καλανταρί’ τα νύχτας
λείμψανον να μονάζ’νε

Έρθες, Χάρε μ’, να παίρτς την ψ̌η μ’
τα χρόνια μ’ ’κι τερείς-ι
Ακόμαν σο ποδάρ’ στέκω,
Χάρε μ’, ντ’ αληγορείς-ι;

[Ωχ! Και] Καρδι͜ά μ’ επέρεν άψιμον,
η βρούλα πώς σαρεύ’ με;
Τ’ αρνί μ’ τερεί -ν- από μακρά
[Ωχ!] και ’κ’ έρ’ται γουρταρεύ’ με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αληγορείς	βιάζεσαι
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ατείν’	αυτοί
άψιμον	φωτιά
βρούλα	φλόγα	brûler
γουρταρεύ’	γλυτώνω/ει κτ/κπ από, διασώζω/ει	kurtarmak
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επέρεν	πήρε
έρθες	ήρθες
έρ’ται	έρχεται
έρχουντανε	έρχονται
εχώρτσανε	χώρισαν, ξεχώρισαν
θέλ’νε	θέλουν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
Καλανταρί’	(γεν.) Γενάρη
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λείμψανον να μονάζ’νε	(εκφ. εν είδει κατάρας) να ξενυχτίσουν νεκρό (λείψανο)
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μονάζ’νε	φιλοξενούν για διανυκτέρευση
νύχτας	(ον.πληθ.,τα) νύχτες
παίρ’ν’	παίρνουν
παίρτς	παίρνεις
ποδάρ’	πόδι
σαρεύ’	τυλίγω/ει, περικυκλώνω/ει, εναγκαλίζομαι/εται, μτφ. αρέσει σε	sarmak
τερεί	κοιτάει
τερείς	κοιτάς
χορτάζ’νε	χορτάζουν
ψ̌η	ψυχή