Προβολή Τραγουδιού

Τα δα̤κρόπα μ’ λιμνία

Καλλιτέχνες: Γιώτης Γαβριηλίδης, Παναγιώτης Κογκαλίδης

Μίαν κι άλλο ν’ ας έκουα
να λες με -ν- «αγαπώ σε»
Εικόνισμαν θ’ εποίν’να σε,
γιαβρί μ’, να προσ̌κυνώ σε

Όθεν σα στράτας πορπατώ,
τα δα̤κρόπα μ’ λιμνία
Ομοι͜άζω άμον τσ̌αναβάρ’
απέσ’ σην ερημίαν

Ο ήλι͜ον όντες ’πιδιαβαίν’,
τερώ τη γην και κλαίω
Αν σ̌κίεται και παίρ’ ’μέναν
ξαν, τ’ όνεμα σ’ θα λέγω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς
απέσ’	μέσα
γιαβρί	μωρό, μικρό, παιδί	yavru
δα̤κρόπα	δάκρυα (υποκορ.)
έκουα	άκουγα
εποίν’να	έκανα, έφτιαχνα	ποιέω-ῶ
μίαν	μια φορά
μίαν κι άλλο	άλλη μια φορά
ξαν	πάλι, ξανά
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όνεμα	όνομα
όντες	όταν
πορπατώ	περπατάω
σ̌κίεται	σκίζεται
στράτας	δρόμοι (ονομ.), δρόμους (αιτ.)
τερώ	κοιτώ
τσ̌αναβάρ’	θηρίο, τέρας	canavar/cānāver