Ορφανόν βρουλίεσαι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώτης Γαβριηλίδης, Παναγιώτης Κογκαλίδης

expand_content

Για τη μάναν όντες γράφτς,
το κοντύλι σ’ αίμαν στάζ’
και τρομάζ’νε τα χ̌ερόπα σ’
και γομούνταν τ’ ομματόπα σ’

Πώς ’α γράφτς για τον πατέρα;
τέρτι͜α όλιον την ημέρα
Και τα νύχτας ’κι κοιμάσαι
κύρ’ και μάναν εθυμάσαι

Ορφανόν βρουλίεσαι,
πάντα τσ̌ορκανίεσαι
Με εμπάλι͜α λώματα
κείσαι απέσ’ σα χώματα

Πάντα τρώει σε -ν- ο καημόν
καμίαν ’κ’ ελέπ’ς καλόν
Η γούλα σ’ έν’ κρεμαμένον,
έν’ από Θεού γραμμένον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
’α	θα
απέσ’	μέσα
βρουλίεσαι	φλέγεσαι, καίγεσαι	brûler
γομούνταν	γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν
γούλα	λαιμός	gula
ελέπ’ς	βλέπεις
εμπάλι͜α	μπαλώματα
έν’	είναι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
κείσαι	κείτεσαι, ξαπλώνεις
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρεμαμένον	κρεμασμένο/η
κύρ’	πατέρα
λώματα	ρούχα	λῶμα/λωμάτιον
νύχτας	(ον.πληθ.,τα) νύχτες
όλιον	όλο, ολόκληρο
ομματόπα	ματάκια
όντες	όταν
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τρομάζ’νε	τρέμουν
χ̌ερόπα	χεράκια