Ν’ αηλί εμέν τον ορφανόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σοφιανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Ν’ αηλί εμέν τον ορφανόν
αρ’ τον αμουρατσούζην
Να είχα και να εφίλ’να σε
σ’ ένα μέρος ισούζ-ιν

[Και] Τ’ ομμάτι͜α μ’ εσκοτείνεψαν
τ’ έμπρι͜α μ’ δείσαν εκόπεν
Τη μάναν ατ’ς αναθεμά
ατέν εμέν ’κ’ εδώκεν

Ν’ αηλί τη μαυρομάναν ατ’
που έχ̌’ τον ξενιτέαν
Καίεται το καρδόπον ατ’
και ’ίνεται μανέαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αμουρατσούζην	αυτός που έχει ανεκπλήρωτες επιθυμίες/στόχους, μτφ. άμοιρος	muratsız
ατέν	αυτήν
ατ’ς	αυτής, της
δείσαν	ομίχλη	δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά
εδώκεν	έδωσε
εκόπεν	κόπηκε
έμπρι͜α	μπροστά
εσκοτείνεψαν	σκοτείνιασαν
εφίλ’να	φιλούσα
έχ̌’	έχει
’ίνεται	γίνεται
ισούζ	ερημικό, απομονωμένο	ıssız
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καίεται	καίγεται
καρδόπον	καρδούλα
μανέαν	καπνιά, μαυρισμένος/η/ο από καπνιά
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ξενιτέαν	ξενιτεμένο
ομμάτι͜α	μάτια