Προβολή Τραγουδιού

Ξανθόν κορίτσ’

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Εμμανουηλίδης, Κωστίκας Κωνσταντινίδης

Χαράς ζωήν έν’ σο παρχάρ’,
τ’ αρνία εγνεφίζ’νε
Ξυπνά¹ και το ξανθόν κορίτσ’,
τα τσ̌ιτσ̌έκια -ν- ανθίζ’νε

Τα στράτας τώρα δεν¹ γελούν,
τα ραχ̌ία φωτάζ’νε
Τα παλληκάρι͜α σον παρχάρ’
λέγ’νε κι αναστέναζ’νε

Και το κορτσόπον το ξανθόν,
τίνος χατίρ’ θ’ ευτάει;
Αφήν’ οπίσ’ και τον παρχάρ’,
σα ξένα φεύ’ και πάει

Χρόνια δι͜αβαίν’νε και καιροί,
πικρόν η ξενιτεία
Κλώσ̌κεται το ξανθόν κορίτσ’
με άντραν και παιδία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανθίζ’νε	ανθίζουν
αφήν’	αφήνει
δι͜αβαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
εγνεφίζ’νε	ξυπνούν
έν’	είναι
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
κλώσ̌κεται	γυρίζει, επιστρέφει
κορτσόπον	κοριτσάκι
λέγ’νε	λένε
οπίσ’	πίσω
παιδία	παιδιά
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
στράτας	δρόμοι (ονομ.), δρόμους (αιτ.)
τίνος	ποιού;
τσ̌ιτσ̌έκια	λουλούδια	çiçek
φεύ’	φεύγει
φωτάζ’νε	φωτίζουν, λάμπουν

Σημειώσεις

¹ «ξυπνά» και «δεν», αποδόσεις στην νεοελληνική των πιο ορθών «εγνεφίζ’/’γνεφίζ’» και «’κι»