Η άλωση του Πόντου

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Εμμανουηλίδης, Κωστίκας Κωνσταντινίδης

Ο Τοπάλ-Οσμάν χωρία
καίει και ρημάζ’
Ο ελληνισμός του Πόντου
κλαίει κι αναστενάζ’
[Αναστενάζ’!]

Σπάζ’νε κορτσόπα, νυφάδες
και μωρά
Παίρ’νε τα υπάρχοντα τουν
και όλια τουν τα ζωντανά/ζα
[τα ζωντανά!]

Τραπεζούντιοι, Κερασούντιοι
και Σαντέτ’
Εσέβανε σα παπόρι͜α
όλεν το μιλέτ’
[Ξαν/Βάι! το μιλέτ’!]

Σην Ελλάδαν και -ν- εχπάσταν
ούλ’ μαζί
Και -ν- ο ρημαγμένον Πόντον
σην ψ̌η ατουν θα ζει
[Πάντα θα ζει!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατουν	τους
εσέβανε	μπήκανε
εχπάσταν	αναχώρησαν, κίνησαν για
ζα	ζώα
κορτσόπα	κοριτσάκια
μιλέτ’	φυλή, έθνος	millet
νυφάδες	νύφες
ξαν	πάλι, ξανά
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
όλια	όλα
ούλ’	όλοι
παίρ’νε	παίρνουν
παπόρι͜α	βαπόρια, καράβια	vapore
Σαντέτ’	οι έχοντες καταγωγή από την Σάντα
σπάζ’νε	σφάζουνε
τουν	τους
χωρία	χωριά
ψ̌η	ψυχή