Προβολή Τραγουδιού

Το όνερον

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Απόψ’ είδα έναν όνερον,
μανίτσα μ’, εχπαράγα
Σον ουρανόν επέτανα,
σα λίβι͜α εταράγα

Είδα πως έρθαν εμπροστά μ’
τεσσάρ’ νομάτ’ άγγελοι
Ένας εκράτ’νεν το ψ̌όπο μ’
και άλλος το μακέλλι

Άλλος ένοιξεν το ταφί μ’
καν’ δύο-τρία πήχεις
Κι άλλος είπε με «Έμπα κα’!
ατό έτον η τύχη σ’»

Όντες εγνέφ’σα, ετέρεσα,
κανείς πουθέν πα ’κ’ έτον
Είπα «Δόξα σοι ο Θεός!
ατό πα ψέμαν έτον»

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
εγνέφ’σα	ξύπνησα
εκράτ’νεν	κρατούσε
έμπα	μπες (προστ.)
εμπροστά	μπροστά, πρωτύτερα
ένοιξεν	άνοιξε
επέτανα	πετούσα
έρθαν	ήρθαν
εταράγα	μπλέχθηκα, ανακατεύθηκα
ετέρεσα	κοίταξα
έτον	ήταν
εχπαράγα	(αμτβ) τρόμαξα, ξαφνιάστηκα
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
κα’	κάτω
καν’	κανένα/καμία
λίβι͜α	σύννεφα
μακέλλι	σκαπάνη, τσάπα	μάκελλος/μακέλλῃ (μία + κέλλω=κοψιμο μιάς κατευθυνσης, μιας πλευράς)
νομάτ’	άνθρωποι
όνερον	όνειρο
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης
πουθέν	πουθενά
σοι	στους/στις
ψ̌όπο	ψυχούλα