Το όνερον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Απόψ’ είδα έναν όνερον,
μανίτσα μ’, εχπαράγα
Σον ουρανόν επέτανα,
σα λίβι͜α εταράγα

Είδα πως έρθαν εμπροστά μ’
τεσσάρ’ νομάτ’ άγγελοι
Ένας εκράτ’νεν το ψ̌όπο μ’
και άλλος το μακέλλι

Άλλος ένοιξεν το ταφί μ’
καν’ δύο-τρία πήχεις
Κι άλλος είπε με «Έμπα κα’!
ατό έτον η τύχη σ’»

Όντες εγνέφ’σα, ετέρεσα,
κανείς πουθέν πα ’κ’ έτον
Είπα «Δόξα σοι ο Θεός!
ατό πα ψέμαν έτον»

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
εγνέφ’σα	ξύπνησα
εκράτ’νεν	κρατούσε
έμπα	(προστ.) μπες
εμπροστά	μπροστά, πρωτύτερα
ένοιξεν	άνοιξε
επέτανα	πετούσα
έρθαν	ήρθαν
εταράγα	ταράχθηκα, ανακατεύθηκα, μπλέχθηκα	ταράσσω
ετέρεσα	κοίταξα
έτον	ήταν
εχπαράγα	(αμτβ) τρόμαξα, ξαφνιάστηκα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
καν’	κανένα/καμία
λίβι͜α	σύννεφα	λίβος<λείβω
μακέλλι	σκαπάνη, τσάπα	μάκελλος/μακέλλῃ (μία + κέλλω=κοψιμο μιάς κατευθυνσης, μιας πλευράς)
νομάτ’	άνθρωποι, άτομα	ὀνόματοι
όνερον	όνειρο
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πουθέν	πουθενά
σοι	στους/στις, τους/τις
ταφί	τάφο
τεσσάρ’	τέσσερις
ψ̌όπο	ψυχούλα