Έρθανε τα γεράματα

Έρθανε τα γεράματα μ’
και τα μαλλία μ’ χ̌ι͜όνι͜α
Αλήγορα εδέβανε
τα έμορφα τα χρόνι͜α μ’

Έρθανε τα γεράματα μ’,
τ’ ομμάτι͜α μ’ σκοτεινεύ’νε
Τα γόνατα μ’ ξάι ’κι κρατούν,
τ’ ωμία μ’ κα’ τσ̌οκεύ’νε

Θυμούμαι τα νεότητα μ’
και καίγεται η καρδία μ’
Θέλω να κλαίω ’κ’ επορώ,
φουρκίεται η λαλία μ’

Εγέρασα, εγέρασα,
βάρυνεν το κορμόπο μ’
Να πορπατώ ξάι ’κ’ επορώ,
χαρχαταρι͜ά το ψ̌όπο μ’

Έρθα, ελάστα απάν’ ση γην,
εδούλεψα, εγράστα
Τιδέν ’κ’ επέμ’νεν ση ζωή μ’,
μανάχον ντ’ ενεγκάστα

Ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί εμέν,
επέρασαν τα χρόνι͜α μ’
Εδέβαν τα νεότητα μ’,
επέμ’νανε τα πόνι͜α μ’