Συλλογισμένα πορπατώ

Συλλογισμένα πορπατώ,
τα χ̌έρι͜α μ’ σταυρωμένα
Κανείς κακόν να μη παθάν’
άμον εμέν κι εσένα

Τ’ εμόν η καρδι͜ά γεραλίν,
θα κλαίω, θα ματούται
Άμον τη λάμπας το γυαλίν
απάν’ ’κι κρού’ς, τσακούται

Απέσ’ σ’ άψιμον κάγουμαι
βρούλαν, αχ! πώς σαρεύ’ με;
Τ’ αρνί μ’ τερεί με από μακρά
και ’κ’ έρ’ται γουρταρεύ’ με

Εντώκεν το κακόν σο νου μ’
κι ο νους ι-μ’ εθολώθεν
Να χ̌αίρουμαι ξάι ’κ’ επορώ,
η γούλα μ’ εγομώθεν