Συλλογισμένα πορπατώ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Κοπαλάς, Γιώργος Ατματσίδης

Συλλογισμένα πορπατώ,
τα χ̌έρι͜α μ’ σταυρωμένα
Κανείς κακόν να μη παθάν’
άμον εμέν κι εσένα

Τ’ εμόν η καρδι͜ά γεραλίν,
θα κλαίω, θα ματούται
Άμον τη λάμπας το γυαλίν
απάν’ ’κι κρού’ς, τσακούται

Απέσ’ σ’ άψιμον κάγουμαι
βρούλαν, αχ! πώς σαρεύ’ με;
Τ’ αρνί μ’ τερεί με από μακρά
και ’κ’ έρ’ται γουρταρεύ’ με

Εντώκεν το κακόν σο νου μ’
κι ο νους ι-μ’ εθολώθεν
Να χ̌αίρουμαι ξάι ’κ’ επορώ,
η γούλα μ’ εγομώθεν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
άψιμον	φωτιά
βρούλαν	φλόγα	brûler
γεραλίν	πληγωμένο, τραυματισμένο	yaralı
γούλα	λαιμός	gula
γουρταρεύ’	γλυτώνω/ει κτ/κπ από, διασώζω/ει	kurtarmak
εγομώθεν	γέμισε
εθολώθεν	θόλωσε
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εντώκεν	χτύπησε
επορώ	μπορώ
έρ’ται	έρχεται
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάγουμαι	καίγομαι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρού’ς	χτυπάς	κρούω
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
ματούται	ματώνει
ξάι	καθόλου
παθάν’	παθαίνει
πορπατώ	περπατάω
σαρεύ’	τυλίγω/ει, περικυκλώνω/ει, εναγκαλίζομαι/εται, μτφ. αρέσει σε	sarmak
τερεί	κοιτάει
τσακούται	σπάει
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι