Άμον παρχαρί’ τσ̌ιτσ̌ι͜άκ’

Έμορφα σαν τραγωδεί
το μικρόν τ’ εμόν τ’ αρνίν
άμον την εβόραν φέρ’
σο καρδόπο μ’ το σερίν

Φέγγον κι ήλιος ’κι πατεί
σο καρδόπο μ’ να φωτάζ’
Μόνον του αρνί’ μ’ το φως
εμπαίν’ απέσ’ ποταμι͜άζ’

Τσ̌αρτιλίζ’ σον ουρανόν,
άστρον έν’, γουρπάν’ εθε!
Κι άμον παρχαρί’ τσ̌ιτσ̌ι͜άκ’
σκουτουλίζ’ τ’ απάν’ εθε

Σαν η ψ̌η μ’ καραμουτών’
κι ας σα λίβι͜α θα τσ̌οκεύ’
ήλιος, το γναφίν εθε
σύρ’ τα τέρτι͜α μ’ ταγουτεύ’