Ομάλιν

Έκατσα σο λιθάριν,
έσυρα ’το σην ποτήν
ν’ ανασπάλλω τα τέρτι͜α μ’
ντ’ εσερεύτανε σην ψ̌η μ’

Κούμπαρε, τη λάμπα άψον α’
κι ήντι͜αν λέγω σε γράψον α’
Ας το ’φκάλι μ’ κι έξ’ ντ’ εδήβαν
σο Δεσπότ’ αγνάεψον α’

Το κουρσούμιν ντ’ έσυρα
εντώκεν το ελάφιν
Νε κουτσ̌ή, -ν- αδά έλα
ας τ’ επαίρω μουράτιν

Σο παρχάριν, παρχάριν
επίασεν χορτάριν
Ας τ’ έρχουμαι σ’ οσπίτι σ’
έβγα απάν’ σο θυρίν