Προβολή Τραγουδιού
Τα δάκρυ͜α μ’ νεροστάλαγμαν |
Στιχουργοί: Αγγελική Παμπουκίδου
Συνθέτες: Θόδωρος Κοτίδης
Καλλιτέχνες: Γιώργος Σιαμλίδης, Θόδωρος Κοτίδης
Αδά αστράφτ’, ψ̌η μ’, και βροντά, ακεί σύρ’ γιουλντουρούμι͜α [Βάι! Ν’ αηλί εμέν!] Τα δάκρυ͜α μ’ νεροστάλαγμαν σέρεψον σα κουκούμι͜α [Βάι! Ν’ αηλί εμέν!] Αδά επάτεσεν βρεχ̌ήν, ακεί ευτάει τα χ̌ι͜όνι͜α [Βάι! Ν’ αηλί εμέν!] Έλα σουμά μ’ αλήγορα μη τρώγ’νε με τα πόνι͜α [Βάι! Ν’ αηλί εμέν!] Σην καμονήν είσαι σερίν, σον ήλον η εβόρα [Βάι! Ν’ αηλί εμέν!] Έλα να ποδεδίζω σε, περιγελά με η χώρα [Βάι! Ν’ αηλί εμέν!] Άμον ντο έρ’ται και βραδύν’ το άστρο μ’ ση σκοτία [Βάι! Ν’ αηλί εμέν!] Έλα σην ψ̌η μ’ για να μερών’ ν’ ανθίζ’νε τα γιαζία [Βάι! Ν’ αηλί εμέν!]
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αδά | εδώ | ||
αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
ακεί | εκεί | ||
αλήγορα | γρήγορα | ||
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
ανθίζ’νε | ανθίζουν | ||
αστράφτ’ | αστράφτει | ||
βραδύν’ | βραδιάζει | ||
βρεχ̌ήν | βροχή | ||
γιαζία | πεδιάδες, εξοχή, ύπαιθρος | yazı | |
γιουλντουρούμι͜α | κεραυνοί | yıldırım | |
εβόρα | σκιά, δροσερό μέρος | ||
επάτεσεν | πάτησε | ||
έρ’ται | έρχεται | ||
ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
καμονήν | καημός, (αιτ.) καημό | ||
κουκούμι͜α | χάλκινες στάμνες για θέρμανση νερού, βραστήρες | cucuma/κουκκούμιον | |
μερών’ | μερώνει, ξημερώνει | ||
ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
ποδεδίζω σε | να σε χαρώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
πόνι͜α | πόνοι | ||
σέρεψον | (προστ.) μάζεψε, συγκέντρωσε | σωρεύω | |
σερίν | δροσιά, δροσερό μέρος υπό σκιά | serin | |
σκοτία | σκοτάδι | ||
σουμά | κοντά | ||
σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
τρώγ’νε | τρώνε | ||
χώρα | οι ξένοι γενικά, οι μη οικείοι, η ξενιτειά | ||
ψ̌η | ψυχή |