Προβολή Τραγουδιού

Ο κόσμον ’παρλάεψεν

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σιαμλίδης, Θόδωρος Κοτίδης

Ο κόσμον ’παρλάεψεν
εφάνθεν τ’ εμόν τ’ αρνίν
Το λαήν’ ατ’ς ’γόμωσε
ας σ’ ουρανού το κρενίν

Με στρουθίκας γόσ̌εψεν
το χρυσόν ατ’ς το φαϊτόν
Την κατηφορίαν σ̌κίζ’
σο γιάνι μ’ για να σουμών’

Θαλασσέα εφύσεσεν
σο γιαλάκρ’ εδέβεν πλάν
Αμὰν εσκουντούλτσανε
θύμπιρον, ανούγ’, ρεχάν

Σ’ ήλι͜ονος εκόνεψεν
σο παλάτ’ το πλουμιστόν
Φως ελούστεν και -ν- αμάν
’πέταξεν σο γιάν’ τ’ εμόν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αμὰν	αμέσως, ευθύς, μονομιάς	hemen/hemān
γιάν’	πλάι, πλευρά	yan
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
εδέβεν	πήγε, διάβηκε, διέσχισε, ξεπέρασε	διαβαίνω
εκόνεψεν	εγκαταστάθηκε, φώλιασε, προσγειώθηκε	konmak
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εσκουντούλτσανε	ευωδίασαν
εφάνθεν	φάνηκε, εμφανίστηκε
εφύσεσεν	φύσηξε
θύμπιρον	θυμάρι	θύμβρη<θύμβρα
κρενίν	ξύλινος οχετός ύδατος, βρύση, κρήνη
λαήν’	λαήνι, πήλινο δοχείο για υγρά και κυρίως για νερό
’παρλάεψεν	(επαρλάεψεν) έλαμψε, λαμποκόπησε	parlamak
πλάν	πλάι, πλαϊνό/ παρακείμενο μέρος, παραπέρα
σ̌κίζ’	σκίζω/ει
σουμών’	σιμώνει, πλησιάζει