Τ’ Απρίλ’ ζογρόν κλαδόπον

Ζωήν εδέκες ση ζωή μ’,
πλουμιστόν τσ̌ιτσ̌ι͜ακόπο μ’
Τη καρδι͜άς ι-μ’ το καρδόπον,
τ’ Απρίλ’ ζογρόν κλαδόπον

Ας σο χ̌ι͜όν’ τη Καλανταρί’
κι άλλ’ άσπρα έ͜εις χ̌ερόπα
Κι από σαράντα μήλα απάν’
κόκκινα έ͜εις μαγ’λόπα

Παρλαεύ’νε τ’ ομματόπα σ’
Τρυγομηνά βοτρύδι͜α
Απέσ’ τερώ και δάκ’νε με
τ’ εγάπ’ς τα εσ̌κεπίδι͜α

Ας σα κεράσι͜α τα γλυκά
κι άλλ’ έμνοστα έ͜εις χ̌είλι͜α
Ανοί͜εις ατα, υλίζ’ το μέλ’,
χάνω τ’ εμά τ’ ακίλια