Είνας γραιίτσα έκλαιεν

Προβολή Τραγουδιού

Είνας γραιίτσα έκλαιεν
χωρίς να εβγάλ’ λαλίαν
Ετάραζεν με το τσατσίν
σαχτάρ’ να ευρήκ’ φωτίαν

Έκλαιεν κι εμουρδούλιζεν
τα λόγι͜α τ’ς ταραμένα
Δάκρυ͜α πουθέν ’κ’ εφαίνουσαν
τ’ ομμάτι͜α τ’ς παγωμένα

Έστεσα ωτίν και έκ’σα ατεν,
λόγι͜α από καρδίας
Τραγωδίας ’κι ομοίαζαν!
Άντζ̌ακ μοιρολογίας

Ε! Ουρανέ Παράκλητε,
κατήβα αφκά και κρίσον
Σπόγγ’σον και χάσον ντ’ έχτισες
και άλλον κόσμον χτίσον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άντζ̌ακ	μόλις που, μετά βίας, τότε μόνο	ancak
ατεν	αυτήν
αφκά	κάτω
γραιίτσα	γριούλα
εβγάλ’	βγάλει
είνας	ένας/μία
έκλαιεν	έκλαιγε
έκ’σα	άκουσα
εμουρδούλιζεν	γρύλλιζε υπόκωφα, έλεγε κάτι ασαφώς
έστεσα	έστησα
ευρήκ’	βρίσκω/ει
εφαίνουσαν	φαίνονταν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
κατήβα	(προστ.) κατέβα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρίσον	(προστ.) κρίνε
λαλίαν	λαλιά, φωνή
μοιρολογίας	(ον. πληθ., τα) μοιρολόγια, (γεν. ενικ., τη) μοιρολογιού
ομμάτι͜α	μάτια
Παράκλητε	προσωνυμία του Iησού Xριστού και του Aγίου Πνεύματος στην K. Διαθήκη	παράκλητος=συνήγορος
πουθέν	πουθενά
σαχτάρ’	στάχτη	στάχτη<στάζω
σπόγγ’σον	(προστ.) σκούπισε
ταραμένα	αναμεμιγμένα, ανακατεμένα, μπλεγμένα
τραγωδίας	τραγούδια
τσατσίν	ξερόκλαδο θάμνου, φρύγανο
χάσον	(προστ.) άφησε, διώξε
χτίσον	(προστ.) χτίσε, φτιάξε
ωτίν	αυτί