Η Πουπούλα

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Θα βάλω ματοζίνιχον,
πουλί μ’, σ’ εσόν την γούλαν
Κάτ’ επουσ̌τούρτσα οψέ καικά
σην θεία σ’ την Πουπούλαν

Θεία, κάτ’ πέει σην ανεψ̌ι͜ά σ’,
άλλο ’κι ταγιανίζω
Κάτ’ πέει και κάτ’ δι͜αρμένεψον,
εσέν να ποδεδίζω!

Όρκον ευτάγω σον Θεόν
σην ψ̌η μ’ απέσ’ θα κείσαι
Σ’ εμά τα χ̌έρι͜α, πουλόπο μ’,
’κοδέσπαινα θα είσαι

Τον όρκο μ’ θα κρατώ ατο
όσον εμείς θα ζούμε
Ο εις τον άλλον θα κρατεί
κι εντάμαν θα γερούμε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
γερούμε	γερνάμε
γούλαν	λαιμό	gula
δι͜αρμένεψον	(προστ.) συμβούλεψε, νουθέτησε	μσν. ὁρμηνεύω < αρχ. ἑρμηνεύω
εμά	δικά μου
εντάμαν	μαζί
επουσ̌τούρτσα	ψιθύρισα
εσόν	δικός/ή/ό σου
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
κείσαι	κείτεσαι, ξαπλώνεις
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
’κοδέσπαινα	οικοδέσποινα
κρατεί	κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει
ματοζίνιχον	φυλαχτό μάτι
να ποδεδίζω	να χαρώ κπ
οψέ	χθες
πέει	(προστ.) πες
ποδεδίζω	(ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
πουλόπο	πουλάκι
ταγιανίζω	αντέχω, βαστάω, υπομένω	dayanmak
ψ̌η	ψυχή