Αφιέρωμα στη μνήμη του Ηλία Τσιρκινίδη

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Απαγγελία/Αφήγηση/Ψαλμός, Θεόφιλος Πουταχίδης, Κώστας Διαμαντίδης

expand_content

Ηλία, ρίζα μ’, τ’ έμορφα
τ’ εσά τα τραγωδίας
ποίος δεβάζ’ και χ̌αίρεται;
ποίος δεβάζ’ και κλαίει;

Ας σ’ έναν μέρος, τη χαράς
είναι μανουσ̌ακόπα
Ας σ’ άλλ’ το μέρος, φλιβερά
αροθυμίας δάκρυ͜α

Τραγώδ’, Ηλία, ντ’ έχασες
με τ’ άλλτς αδά σον κόσμον;
Η τραγωδία φουλιρίν,
το ποίημαν έν’ λύρας

Νασάν εκείνον π’ επορεί
και έχ̌’ αΐκον βίον
και ’κι νουνίζ’ τα μάταια,
η χώρα ντο σωρεύ’νε

Έρχουν τα μήνας και περνούν,
τα χρόνι͜α και δι͜αβαίν’νε
Έρ’ται το τέλος τη ζωής
και ντ’ απομέν’ Ηλία;

Βασίλεια εχάθανε
και βασιλι͜άντ’ επήγαν
και μαναχόν αθάνατα
τη ψ̌ης τα τραγωδίας

Τραγώδ’, Ηλία, πέει μας -ε,
τ’ εσά τα τραγωδίας
Κάπου και κάπου ας χ̌αίρουμες,
κάπου και κάπου ας κλαίμε

Τραγώδ’, Ηλία, άμον αηδόν’,
άμον τρυγόναν κλάψον
Εχάθεν η φωλέα μουν
κι επέμ’ναμε σον κόσμον
τη νοσταλγίας ορφανά,
τη προσφυγιάς πουλόπα

Τραγώδ’, ρίζα μ’, οσήμερον
πιρνά τ’ άλλ’ την ημέραν
Είνας Θεός εξέρει͜ ατο
εμείς πόσον θα ζούμε

Τραγώδ’, αρνί μ’,
τραγώδ’, πουλί μ’,
ντο είχαμ’ και ντ’ εχάσαμ’
Ση στερέαν ντο έστεκαμ’
και σον κρεμόν ντ’ ερρούξαμ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
αΐκον	τέτοιο/α
άλλτς	άλλους
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απομέν’	απομένει
αροθυμίας	(γεν.) νοσταλγίας, (πληθ.) νοσταλγίες
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
βασιλι͜άντ’	βασιλιάδες
βίον	το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου
δεβάζ’	διαβάζει, περνάει, πηγαίνει κπ/κτ κάπου
δι͜αβαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
είνας	ένας/μία
έμορφα	όμορφα
έν’	είναι
επέμ’ναμε	απομείναμε
επορεί	μπορεί
ερρούξαμ’	πέσαμε
έρ’ται	έρχεται
έρχουν	έρχονται
εσά	δικά σου/σας
έχ̌’	έχει
εχάθανε	χάθηκαν
εχάθεν	χάθηκε
εχάσαμ’	χάσαμε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλάψον	(προστ.) κλάψε
κρεμόν	γκρεμό
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
μανουσ̌ακόπα	μενεξέδες/βιολέτες	մանուշակ (manušak)<manafšak
μήνας	(τα) μήνες
μουν	μας
νασάν	χαρά σε
νουνίζ’	σκέφτεται
οσήμερον	σήμερα
πέει	(προστ.) πες
πιρνά	πρωί, πρωινιάτικα, αύριο
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
πουλόπα	πουλάκια
σωρεύ’νε	μαζεύουν, συγκεντρώνουν	σωρεύω
τραγώδ’	(προστ.) τραγούδησε
τραγωδία	τραγούδι
τραγωδίας	τραγούδια
φλιβερά	θλιβερά
φουλιρίν	φλουρί
φωλέα	φωλιά
χ̌αίρουμες	χαιρόμαστε
χώρα	οι ξένοι γενικά, οι μη οικείοι, η ξενιτειά
ψ̌ης	ψυχής