Ήλε μ’, παρακαλώ σε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Καλπατσινίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Όλον τον κόσμον εγνωρί͜εις
ραχ̌ι͜ά και περιγιάλι͜α
Άκ’σον κι εμά πα μίαν τέκ’,
ήλε μ’, τα παρακάλι͜α μ’

Ήλε μ’, παρακαλώ ’σένα,
έλα και μη στέκ’ς άλλο
Εύρηκον την εγάπ’ τ’ εμόν
κι ευτάμε σε κουμπάρον

Έπαρ’ με μίαν μετ’ εσέν
εμέν τον πονεμένον
κι ευρήκομε το κορτσόπο μ’
Κάπου θα έν’ κρυμμένον!

Ήλε μ’, παρακαλώ ’σένα,
έλα και μη στέκ’ς άλλο
Εύρηκον την εγάπ’ τ’ εμόν
κι ευτάμε σε κουμπάρον

Χρυσά στεφάνια βάλε μας,
ήλε μ’, και φωταγμένα
Και τα πουλόπα ας κελαηδούν
ατά πα χαρεμένα

Ήλε μ’, παρακαλώ ’σένα,
έλα και μη στέκ’ς άλλο
Εύρηκον την εγάπ’ τ’ εμόν
κι ευτάμε σε κουμπάρον

Εχ! Γιάννε Καλπατσινίδη! Γουρπάν’ το τουλουμόπο σ’ να ’ίνουμαι!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άκ’σον	(προστ.) άκουσε
ατά	αυτά
γουρπάν’	θυσία	kurban/ḳurbān
εγάπ’	αγάπη
εγνωρί͜εις	γνωρίζεις
εμά	δικά μου
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έπαρ’	(προστ.) πάρε
ευρήκομε	βρίσκουμε
εύρηκον	(προστ.) βρες
ευτάμε	κάνουμε, φτιάχνουμε	εὐθειάζω
’ίνουμαι	γίνομαι
κορτσόπο	κοριτσάκι
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μίαν	μια φορά
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πουλόπα	πουλάκια
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
στέκ’ς	στέκεσαι
τέκ’	μόνο, ένα, μοναδικό	tek
φωταγμένα	φωτισμένα, λαμπερά
χαρεμένα	χαρούμενα