Προβολή Τραγουδιού
Βέχω, βέχω |

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιώργος Πουλαντσακλής, Στάθης Νικολαΐδης
[Και] Σεβντάν έχω, σεβντάν πουλώ και σεβνταλής γυρίζω [Και] Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’ και πώς θα ταγιανίζω; Βέχω, βέχω, ξεροβέχω, κείμαι κα’ τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω και με τη ματί’ μ’ τα δα̤κρόπα το μαξιλάρι μ’ βρέχω [Και] Ρίζα μ’, κρύον νερόν είσαι, νασάν που βάλ’ και πίν’ -τ- σε! [Και] Νασάν που αγκαλι͜άσ̌κεται, ους να μερών’ κι αφήν’ -τ- σε Βέχω, βέχω, ξεροβέχω, κείμαι κα’ τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω και με τη ματί’ μ’ τα δα̤κρόπα το μαξιλάρι μ’ βρέχω [Και -ν-] Άμον τα χορτάρι͜α σην γην ντο θέλ’νε το νερόν -ι [Και] Θέλω σουμά μ’ να έχω σε απόψ’ ους να μερώνει Βέχω, βέχω, ξεροβέχω, κείμαι κα’ τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω και με τη ματί’ μ’ τα δα̤κρόπα το μαξιλάρι μ’ βρέχω [Και] Τα μαλλόπα σ’ πεντάπλεχτα Απάν’ σ’ ωμία σ’ κείνταν [Και] Τυλίουνταν ση γούλα μου άμον οφίδι͜α ’ίν’νταν Βέχω, βέχω, ξεροβέχω, κείμαι κα’ τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω και με τη ματί’ μ’ τα δα̤κρόπα το μαξιλάρι μ’ βρέχω [Και -ν-] Όλ’ αγαπούν το σεβνταλούκ’ και θέλ’νε τοι νυφάδες [Και -ν-] Εγώ -ν- ο καρίπ’ς μαναχόν έχω σην ψ̌η μ’ γεράδες Βέχω, βέχω, ξεροβέχω, κείμαι κα’ τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω και με τη ματί’ μ’ τα δα̤κρόπα το μαξιλάρι μ’ βρέχω [Και -ν-] Ήντζαν ’κ’ εγνώρτσεν τ’ έμορφον τσ’ εγάπ’ς τη ζεστασίαν, [Και] χουλείται με το τέρεμαν και την πορπατεσίαν Βέχω, βέχω, ξεροβέχω, κείμαι κα’ τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω και με τη ματί’ μ’ τα δα̤κρόπα το μαξιλάρι μ’ βρέχω
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αγκαλι͜άσ̌κεται | αγκαλιάζει, εναγκαλίζεται | ||
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
απάν’ | πάνω | ||
αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
αφήν’ | αφήνει | ||
βέχω | βήχω | ||
γεράδες | πληγές, τραύματα | yara | |
γούλα | λαιμός | gula | |
δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
εγάπ’ς | αγάπης | ||
εγνώρτσεν | γνώρισε | ||
έμορφον | όμορφο | ||
ήντζαν | οποιοσδήποτε, όποιος / οποιονδήποτε, όποιον | ||
θέλ’νε | θέλουν | ||
’ίν’νταν | γίνονται | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κα’ | κάτω | ||
καρδόπο | καρδούλα | ||
καρίπ’ς | ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους | garip/ġarīb | |
κείμαι | κείτομαι, ξαπλώνω | ||
κείνταν | κείτονται, ξαπλώνουν | ||
μαλλόπα | μαλλάκια | ||
μαναχόν | (έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά | ||
ματί’ | ματιού | ||
μερών’ | μερώνει, ξημερώνει | ||
μερώνει | ξημερώνει | ||
νασάν | χαρά σε | ||
νυφάδες | νύφες | ||
ξεροβέχω | ξεροβήχω | ||
όλ’ | όλοι/α | ||
ους | ως, μέχρι | ||
οφίδι͜α | φίδια | ||
πίν’ | πίνω/ει | ||
πορπατεσίαν | περπατησιά, περπάτημα | ||
σεβνταλής | ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος | sevdalı | |
σεβνταλούκ’ | έρωτας | sevdalık | |
σεβντάν | αγάπη, έρωτα | sevda/sevdā | |
σουμά | κοντά | ||
ταγιανίζω | αντέχω, βαστάω, υπομένω | dayanmak | |
τέρεμαν | βλέμμα, κοίταγμα, μτφ. φροντίδα | ||
τοι | τους/τις | ||
τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
τυλίουνταν | τυλίγονται | ||
χουλείται | ζεσταίνεται, θερμαίνεται | ||
ψ̌η | ψυχή | ||
ωμία | ώμοι |