Απ’ ατού κέσ’ σίτ’ έρχουσ’νε

Προβολή Τραγουδιού

Απ’ ατού κέσ’ σίτ’ έρχουσ’νε,
πλάν καικά ντ’ εδεβαίνες;
Έρθες επέρες ’ς σ’ ομμάτι͜α μ’
αλλ’ ας σο νου μ’ ’κ’ εξέβες

Σο δρόμον και σίτ’ επέγ’να
κάπ’ επέρες ’ς σ’ ομμάτι͜α μ’
Σίτ’ έστεκα κάτ’ έπαθα
και -ν- έρθα σα μεράκια μ’

Απάν’ σα ποδαρέας ι-σ’,
αρνί μ’, θα πάγω χάμαι
Επάρ’ με σ’ εγκαλιόπο σου,
καλά σπίγγ’σον και κράτ’ με

Αρνί μ’, την πόδαν ντο πατείς,
εγώ να έμ’ το χώμαν
Ν’ ακούω και την καλατσ̌ήν
ας σο γλυκύν το στόμαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
ατού	εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση)
γλυκύν	γλυκιά/ό
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
έμ’	ήμουν
εξέβες	βγήκες
επέγ’να	πήγαινα
επέρες	πήρες
έρθα	ήρθα
έρθες	ήρθες
έρχουσ’νε	ερχόσουν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καλατσ̌ήν	ομιλία, συνομιλία, συζήτηση	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
κάπ’	κάπου
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
κράτ’	κράτα, βάστα, κάνε κράτει (προστ.)
ομμάτι͜α	μάτια
πλάν	πλάι, πλαϊνό/ παρακείμενο μέρος, παραπέρα
πόδαν	ίχνος, πατημασιά, βήμα
ποδαρέας	πατημασιές, χνάρια
’ς	(ας) από
σίτ’	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
σπίγγ’σον	(προστ.) σφίξε
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω