Τ’ αδέλφι͜α

Όλι͜α τη κοσμί’ άσ̌κεμα,
εχάθανε τα κέφι͜α
Χάρε, πώς ’κι κλαινίεσαι
όντας χωρί͜εις αδέλφι͜α

Αναμεσά σ’ αδέλφι͜α, μη!
Κανείς μη βάλ’ αχάντι͜α!
Θα έχ̌’ γεράν σην καρδίαν
ους να κλειδών’ τ’ ομμάτι͜α

Όλι͜α τη κοσμί’ έμορφα
επλέθυναν τα κέφι͜α
Απόψ’ χορεύ’νε τραγωδούν
και χ̌αίρουνταν τ’ αδέλφι͜α