Η Παναΐα Σουμελά/Η μάνα τυραννίεται

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Παπαδόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος

Η Παναΐα Σουμελά
σ’ έναν ψηλό ραχ̌όπον
Εκεί θα στεφανών’νε μας
εμέν κι εσέν, πουλόπο μ’

Σην Παναΐα Σουμελά
θα πάμε προσ̌κυνούμε
Θα τρώγουμε και πίνουμε
κι εμείς/και ούλ’ θα τραγωδούμε

♫

Η μάνα τυρα̤ννίεται,
πονεί για τα παιδία τ’ς [γιαρ/νέι]
Πικρά και μαύρα δά̤κρα̤ ’κχ̌ύν’
και λύεται η καρδία τ’ς [γιαρ/νέι]

Η μάνα χαρίζ’ την αγάπ’,
χαράν, ζωήν και ψ̌όπον [γιαρ/νέι]
Το φίλεμαν ατ’ς βότανον,
τα δα̤κρόπα τ’ς νερόπον [γιαρ/νέι]

Γλυκέα, μάνα μ’, τα λόγι͜α σ’,
γλυκύν και η λαλία σ’ [γιαρ/νέι]
Τα λόγια σ’ μετρεμένα είν’
και ούλα̤ δα̤ρμενείας [γιαρ/νέι]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατ’ς	αυτής, της
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
γλυκύν	γλυκιά/ό
δά̤κρα̤	δάκρυα
δα̤κρόπα	(υποκορ.) δάκρυα
δα̤ρμενείας	συμβουλές, νουθεσίες	μσν. ὁρμηνεύω < αρχ. ἑρμηνεύω
είν’	(για πληθ.) είναι
’κχ̌ύν’	εκχύνει, χύνει, εκβάλλει	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
λαλία	λαλιά, φωνή
λύεται	λιώνει
νερόπον	νεράκι
ούλ’	όλοι
ούλα̤	όλα
παιδία	παιδιά
Παναΐα	Παναγιά
πουλόπο	πουλάκι
ραχ̌όπον	ραχούλα, μικρό βουνό
στεφανών’νε	στεφανώνουν
τραγωδούμε	τραγουδάμε
τυρα̤ννίεται	τυραννιέται, ταλαιπωριέται
φίλεμαν	φιλί
ψ̌όπον	ψυχούλα

Προβολή Τραγουδιού

Η Παναΐα Σουμελά/Η μάνα τυρα̤ννίεται