Προβολή Τραγουδιού

Η Παναΐα Σουμελά/Η μάνα τυρα̤ννίεται

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Παπαδόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος

[Και -ν-] Η Παναΐα Σουμελά
σ’ έναν ψηλό ραχ̌όπον
Εκεί θα στεφανών’νε μας
εμέν κι εσέν, πουλόπο μ’

[Και] Σην Παναΐα Σουμελά
θα πάμε προσ̌κυνούμε
Θα τρώγουμε και πίνουμε
κι εμείς / και ούλ’ θα τραγωδούμε

♫

[Και -ν-] Η μάνα τυρα̤ννίεται,
[Ωχ!/Και] πονεί για τα παιδία τ’ς [γιαρ/νέι]
[Ωχ! και] Πικρά και μαύρα δά̤κρα̤ ’κχ̌ύν’
[Ωχ!] και λύεται η καρδία τ’ς [γιαρ/νέι]

[Ωχ! Και -ν-] Η μάνα χαρίζ’ την αγάπ’,
[Ωχ!] χαράς ωμίν και ψ̌όπον [γιαρ/νέι]
[Ωχ!] Και το φίλεμαν ατ’ς βότανον,
τα δα̤κρόπα τ’ς νερόπον [γιαρ/νέι]

[Ωχ! Και] Γλυκέα, μάνα μ’, τα λόγι͜α σ’,
[Ωχ!] γλυκύν και η λαλία σ’ [γιαρ/νέι]
[Ωχ!/Και] Τα λόγια σ’ μετρεμένα είν’
[Ωχ!] και ούλα̤ δα̤ρμενείας [γιαρ/νέι]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
γλυκύν	γλυκιά/ό
δά̤κρα̤	δάκρυα
δα̤κρόπα	δάκρυα (υποκορ.)
δα̤ρμενείας	συμβουλές, νουθεσίες	μσν. ὁρμηνεύω < αρχ. ἑρμηνεύω
είν’	είναι (για πληθ.)
’κχ̌ύν’	χύνει, περιχύνει
λαλία	λαλιά, φωνή
λύεται	λιώνει
νερόπον	νεράκι
ούλ’	όλοι
ούλα̤	όλα
παιδία	παιδιά
πουλόπο	πουλάκι
ραχ̌όπον	ραχούλα, μικρό βουνό
στεφανών’νε	στεφανώνουν
τραγωδούμε	τραγουδάμε
τυρα̤ννίεται	τυραννιέται, ταλαιπωριέται
φίλεμαν	φιλί
ψ̌όπον	ψυχούλα
ωμίν	ώμος