Τριαντάφυλλα την στράτα σ’

Τριαντάφυλλα την στράτα σ’ θα γομώνω,
ρίζα μ’, κλώστ’ οπίσ’
Κλώστ’ και λάρωσον τη καρδι͜άς ι-μ’ τον πόνον
Λελεύω την ψ̌η σ’!

Παναΐα μ’, Δέσποινα
με τ’ ομμάτι͜α τ’ς εζήν’να
Έφυεν και σ’ έναν νύχταν
τα μαλλία μ’ έσπρυναν

Με την ψ̌η μ’ παλεύω, γιαβρί μ’/πουλί μ’,
για τ’ εσέν και αναμένω σε
Εσύ είσαι το καρδόπο μ’! Πού εχάθες
κι αραεύω σε;

Παναΐα μ’, Δέσποινα
με τ’ ομμάτι͜α τ’ς εζήν’να
Έφυεν και σ’ έναν νύχταν
τα μαλλία μ’ έσπρυναν

Ο Παράδεισον, πουλόπο μ’, η εγκάλι͜α σ’
έτον για τ’ εμέν
Εροθύμεσα τα έμορφα τ’ ομμάτι͜α σ’
Ντό θα ’ίνουμαι;

Παναΐα μ’, Δέσποινα
με τ’ ομμάτι͜α τ’ς εζήν’να
Έφυεν και σ’ έναν νύχταν
τα μαλλία μ’ έσπρυναν