Προβολή Τραγουδιού
Ποίος αγαπά ’κι κοιμάται |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Ιωάννης Χαλκίδης
Όλον τη νύχταν λάσκουμαι, τραγωδώ και σ̌υρίζω [Αχ!] Σιμά σα ξημερώματα τ’ αρνόπο μ’ αγνεφίζω/εγνεφίζω Τη λαλία μ’ όντες ακούς τη νύχταν πώς κοιμάσαι; [Αχ!] ’Κι λες «γεργάνι μ’ άκλερον από ’πάν’ ι-μ’ να χάσαι»; Αποπέσ’ κέσ’ ας σην αυλή σ’ δι͜αβαίνω, αντιδι͜αβαίνω [Αχ!] ’Κι λες ας σο χατίρ’ν εθε οξ̌ωκά ν’ ας εβγαίνω;
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αγνεφίζω | ξυπνώ | ||
άκλερον | άκληρο, φτωχό, δύστυχο, ταλαίπωρο | ||
αντιδι͜αβαίνω | ξαναπερνώ, πηγαινοέρχομαι | ||
αποπέσ’ | από μέσα | ||
αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
γεργάνι | πάπλωμα | yorgan | |
δι͜αβαίνω | (για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ | διαβαίνω | |
εγνεφίζω | ξυπνώ | ||
εθε | του/της | ||
κέσ’ | εκεί μέσα, προς τα εκεί | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
λαλία | λαλιά, φωνή | ||
λάσκουμαι | περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
όντες | όταν | ||
οξ̌ωκά | έξω | ||
’πάν’ | (απάν’) πάνω | ||
σ̌υρίζω | σφυρίζω, παίζω αυλό | σῦριγξ | |
τραγωδώ | τραγουδάω | ||
χάσαι | χάνεσαι | ||
χατίρ’ν | χάρη, σεβασμός, υπόληψη | hatır/ḫāṭir |