Ποίος αγαπά ’κι κοιμάται

Προβολή Τραγουδιού

Όλον τη νύχταν λάσκουμαι,
τραγωδώ και σ̌υρίζω
[Αχ!] Σιμά σα ξημερώματα
τ’ αρνόπο μ’ αγνεφίζω/εγνεφίζω

Τη λαλία μ’ όντες ακούς
τη νύχταν πώς κοιμάσαι;
[Αχ!] ’Κι λες «γεργάνι μ’ άκλερον
από ’πάν’ ι-μ’ να χάσαι»;

Αποπέσ’ κέσ’ ας σην αυλή σ’
δι͜αβαίνω, αντιδι͜αβαίνω
[Αχ!] ’Κι λες ας σο χατίρ’ν εθε
οξ̌ωκά ν’ ας εβγαίνω;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγνεφίζω	ξυπνώ
άκλερον	άκληρο, φτωχό, δύστυχο, ταλαίπωρο
αντιδι͜αβαίνω	ξαναπερνώ, πηγαινοέρχομαι
αποπέσ’	από μέσα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
γεργάνι	πάπλωμα	yorgan
δι͜αβαίνω	(για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ	διαβαίνω
εγνεφίζω	ξυπνώ
εθε	του/της
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλία	λαλιά, φωνή
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
όντες	όταν
οξ̌ωκά	έξω
’πάν’	(απάν’) πάνω
σ̌υρίζω	σφυρίζω, παίζω αυλό	σῦριγξ
τραγωδώ	τραγουδάω
χάσαι	χάνεσαι
χατίρ’ν	χάρη, σεβασμός, υπόληψη	hatır/ḫāṭir