Ποίος αγαπά ’κι κοιμάται

Όλον τη νύχταν λάσκουμαι,
τραγωδώ και σ̌υρίζω
[Αχ!] Σιμά σα ξημερώματα
τ’ αρνόπο μ’ αγνεφίζω/εγνεφίζω

Τη λαλία μ’ όντες ακούς
τη νύχταν πώς κοιμάσαι;
[Αχ!] ’Κι λες «γεργάνι μ’ άκλερον
από ’πάν’ ι-μ’ να χάσαι»;

Αποπέσ̌’ κέσ’ ας σην αυλή σ’
δι͜αβαίνω, αντιδι͜αβαίνω
[Αχ!] ’Κι λες ας σο χατίρ’ν εθε
οξ̌ωκά ν’ ας εβγαίνω;