Ο φέγγον όντες βασιλεύ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Κωνσταντίνος Κοργιανίδης

Ο φέγγον όντες βασιλεύ’,
η Πούλια σ̌ασ̌ιρεύει
Ετότε άνθρωπον, πουλί μ’,
αρχινά μασχαρεύει

Όντες δακρύζω, δάκρυσον
κι όντες γελώ πα -ν- γέλα
Κι άμον ντο κρούγω σε -ν- ισ̌μάρ’
τη στράταν έπαρ’ κι έλα

Χ̌αίρουμαι, ψ̌η μ’, όντες τερώ
τ’ αγγελικόν το σώμα σ’
Για δος με έναν φίλεμαν
ας σο γλυκύν το στόμα σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
γλυκύν	γλυκιά/ό
δος	δώσε
έπαρ’	(προστ.) πάρε
ισ̌μάρ’	νεύμα, νόημα	işmar/նշմար
κρούγω	χτυπώ	κρούω
μασχαρεύει	αστειεύεται, διακωμωδεί	maskara/masḫara
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
σ̌ασ̌ιρεύει	σαστίζει, τα έχει χαμένα	şaşırmak
τερώ	κοιτώ
φέγγον	φεγγάρι
φίλεμαν	φιλί
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
ψ̌η	ψυχή