Η κεμεντζέ μ’ κελαηδεί

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Κωνσταντίνος Κοργιανίδης

Η κεμεντζ̌έ μ’ κελαηδεί,
εσέναν παρακαλεί
Έλ’ απόψ’ να χ̌αίρουμες,
τρυγόνα μ’, ους το πρωί

Εμέν Κώστη λέγ’νε με
ας σ’ όλια τα μερέας
Σα κόκκινα τα μάγ’λα σ’
θα γομώνω δοντέας

Έλα τ’ εμόν εγλεντζ̌έ,
έλα έμπα σο χορόν
Έλ’ απάν’ σην κεμεντζ̌έ
χόρεψον το τρομαχτόν

Η τρυγόνα μ’ η Πούλια
και -ν- εγώ Αυγερινόν
Θα κείμαι σ’ εγκαλιόπο σ’
και -ν- απόψ’ ους να μερών’

Άμον τ’ εσά τα κάλλια
πουθέν πα ’κ’ ευρίουνταν
Όθεν απαντούνε σε
τα καρδίας λύγουνταν

Το φίλεμα σ’ μανουσ̌άκ’,
σκουτουλίζ’ άμον τσ̌ιτσ̌άκ’
Εντάμαν θα χτίζομε
και τ’ εμέτερον το τζ̌άκ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
απαντούνε	συναντούν
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
γομώνω	γεμίζω
δοντέας	δοντιές
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
εγλεντζ̌έ	ψυχαγωγικό μέσο, μέσο με το οποίο απασχολείται κάποιος ευχάριστα	eğlence
εμέτερον	δικός/ή/ό μου	ἡμέτερος
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έμπα	(προστ.) μπες
εντάμαν	μαζί
εσά	δικά σου/σας
ευρίουνταν	βρίσκονται
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάλλια	κάλλη
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
κεμεντζ̌έ	λύρα	kemençe/kemānçe
λέγ’νε	λένε
λύγουνταν	λιώνουν
μάγ’λα	μάγουλα	magulum
μανουσ̌άκ’	μενεξές/βιολέτα	մանուշակ (manušak)<manafšak
μερέας	μεριές
μερών’	μερώνει, ξημερώνει
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όλια	όλα
ους	ως, μέχρι
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πουθέν	πουθενά
σκουτουλίζ’	ευωδιάζει, μοσχοβολάει
τρομαχτόν	ονομασία ποντιακού χορού
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσ̌ιτσ̌άκ’	λουλούδι	çiçek
φίλεμα	φιλί
χ̌αίρουμες	χαιρόμαστε
χόρεψον	(προστ.) χόρεψε
χτίζομε	χτίζουμε