Είδ’ ατέναν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Κοτσογλανίδης, Νίκος Κοτταρίδης

Είδ’ ατέναν σην οτάν
ελάιζεν το δουρβάν’
Εψαλάφεσ’ ατεν ταν
κι εδώκε με φίλεμαν

Είδ’ ατέναν ση στράταν,
ελάλ’νεν την αραπάν
Είδ’ ατεν σ’ αλών’ απάν’
ελάλ’νεν με το τουκάν’

Είδ’ ατεν με το ζυγόν,
πώς επέγ’νεν σο νερόν
Είδ’ ατεν πώς έπλεκεν
ορταρόπα για τ’ εμέν

Τ’ ομματόπα σ’ τ’ έμορφα
εγώ ποδεδίζ’ ατα
Τα μάγ’λα σ’ τα κόκκινα
δάκω, τσιρμουλίζ’ ατα

Έλα, να λελεύω σε
εγώ, ψ̌η μ’, θα παίρω σε
και νύφε σην εκκλησίαν
μετ’ εμέν θα παίρω σε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αλών’	αλώνι
απάν’	πάνω
αραπάν	άμαξα	araba
ατα	αυτά
ατεν	αυτήν
ατέναν	αυτήν
δάκω	δαγκώνω
δουρβάν’	ξύλινο αγγείο μέσα στο οποίο φτιάχνεται το βούτυρο από γάλα ή γιαούρτι
εδώκε	έδωσε
ελάιζεν	κουνούσε πέρα-δώθε
ελάλ’νεν	έβγαζε λαλιά, καλούσε, αποκαλούσε, προσκαλούσε, οδηγούσε
έμορφα	όμορφα
επέγ’νεν	πήγαινε, προχωρούσε, έφευγε
εψαλάφεσ’	ζήτησα, αιτήθηκα
ζυγόν	ζυγός ξύλινος (εξάρτημα για το ζέψιμο των ζώων ή για κουβάλημα νερού με κουβάδες προσαρτημένους σε κάθε άκρη) / μέτρο έκτασης στην πορεία του ήλιου ισοδύναμο με μια ώρα
λελεύω	χαίρομαι
μάγ’λα	μάγουλα	magulum
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νύφε	νύφη
ομματόπα	ματάκια
ορταρόπα	(υποκορ.) μάλλινες κάλτσες	ἀορτήρ
οτάν	δωμάτιο	oda
παίρω	παίρνω
ποδεδίζ’	(ενεργ. και μέση) χαίρομαι/εσαι, απολαμβάνω/ει, προσκυνώ/άει	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
τουκάν’	αλωνιστική τυκάνη αποτελούμενη από δύο παράλληλα χοντρά σανίδια ενωμένα στην κάτω επιφάνεια των οποίων έχουν σφηνωμένους αιχμηρούς πυριτόλιθους για να συνθλίβονται και αχυροποιούνται τα στάχυα και να εκοκκίζονται	τυκάνη (αρχ)
τσιρμουλίζ’	τσιμπώ/άει	uçurmak
φίλεμαν	φιλί
ψ̌η	ψυχή