Τ’ εμόν τ’ αρνίν από μακρά τερεί

Παρακαλώ ατε, ’κι θέλ’ τ’ αρνόπο μ’
για να έρ’ται λαρών’ τ’ εμόν το ψ̌όπον
Τσ̌αλιμόπα πολλά ατέ ευτάει με
’Κ’ εξέρω! Άτσ̌απα, ατέ αγαπά με;

Τερεί, τερεί, τερεί, τερεί, τερεί
τ’ εμόν τ’ αρνίν από μακρά τερεί
Λέγ’ ατο «γιαβρί μ’ έλα μετ’ εμέν»
κι ατό κλώσ̌κεται λέει με ’κ’ επορεί

’Κ’ επόρεσα την καρδι͜ά τ’ς να κερδίζω
για τ’ ατέναν καίγουμαι και βρουλίζω
Ατέναν, μανίτσα μ’, εγώ αν χάνω
ας ση σεβντάν θα ρούζω κι αποθάνω

Τερεί, τερεί, τερεί, τερεί, τερεί
τ’ εμόν τ’ αρνίν από μακρά τερεί
Λέγ’ ατο «γιαβρί μ’, έλα μετ’ εμέν»
κι ατό κλώσ̌κεται λέει με ’κ’ επορεί