Σην πατρίδαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θόδωρος Παυλίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Όσα χρόνι͜α κι αν δι͜αβαίν’νε
τα δάκρυ͜α μουν ’κι στερεύ’νε
Αραεύομεν!
Τα πατρίδας τα χαμένα
σα καρδίας κλειδωμένα
πάντα έχομεν

Τ’ αυλία τονατεμένα
και μπαλκόνι͜α στολισμένα
ερημώθανε!
Κρού’ν σο νουν εμουν και κλαίνε
για τ’ εκείνα πάντα λένε
πώς εχάθανε!

Οπίσ’ σην πατρίδαν, οπίσ’
και με τα λύρας θα πάμε
Και σον Πόντον την Λαμπρήν
ούλ’ εντάμαν θ’ ευτάμε

Σούρμενα και Κερασούνταν,
Πλάτανα και Τραπεζούνταν
και το Ερζερούμ
Γιάλταν, Καρς και την Τιφλίδα
τ’ ομμάτι͜α μουν άλλο ’κ’ είδαν
ούτε το Βατούμ

Όθεν είμες κι όθεν ζούμε
σον Πόντον οπίσ’ τερούμε
κι αναμένομε
Τα πατρίδας κι αν επέραν
κάποιον καλόν ημέραν
ξαν θα παίρομε

Οπίσ’ σην πατρίδαν, οπίσ’
και με τα λύρας θα πάμε
Και σον Πόντον την Λαμπρήν
ούλ’ εντάμαν θ’ ευτάμε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αραεύομεν	ψάχνουμε, αναζητούμε, γυρεύουμε	aramak
αυλία	αυλές
δι͜αβαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
είμες	είμαστε
εμουν	μας
εντάμαν	μαζί
επέραν	πήραν
ερημώθανε	ερημώθηκαν
ευτάμε	κάνουμε, φτιάχνουμε	εὐθειάζω
εχάθανε	χάθηκαν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρού’ν	χτυπούν	κρούω
μουν	μας
ξαν	πάλι, ξανά
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ομμάτι͜α	μάτια
οπίσ’	πίσω
όσα	όσες φορές
ούλ’	όλοι
παίρομε	παίρνουμε
στερεύ’νε	στερεύουν
τερούμε	κοιτάμε
τονατεμένα	διακοσμημένα, στολισμένα, (για τραπέζι) στρωμένα μεγαλοπρεπώς, καλλωπισμένα	donatma