Προβολή Τραγουδιού
Τα χρόνα̤ όντες δι͜αβαίν’νε |
Αγαπώ σε κι αγαπάς μεΣτιχουργοί: Θόδωρος Παυλίδης
Συνθέτες: Παναγιώτης Ασλανίδης
Καλλιτέχνες: Θόδωρος Παυλίδης, Παναγιώτης Ασλανίδης
Σύρ’νε με σ’ έναν γωνίαν, έντον μαύρον η καρδία μ’ Αχ! Ρωτά με η γειτονία «Γέρο, εσύ ’κ’ έ͜εις παιδία;» Την ντροπήν εγώ θ’ αφήνω και τον πόνο μ’ -ε- θα λέω Επειδής εγέρασα άλλο εμέν ’κ’ εθέλεσαν Ας σην καν’νάν ’κ’ έκλεψα, χώρας ψ̌ήα ’κι έκαψα Ήνταν εγαζάνεψα σα παιδία μ’ έγραψα Τα χρόνα̤ όντες δι͜αβαίν’νε κανείς εσέν ’κι νουνίζ’ Άλλο σ’ οσπίτ’ ’κ’ εχωρείς, τυρα̤ννίεται η ψ̌η σ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| δι͜αβαίν’νε | (για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν | διαβαίνω | |
| έ͜εις | έχεις | ||
| εγαζάνεψα | κέρδισα, απόκτησα πλούτο | kazanmak | |
| εγέρασα | γέρασα | ||
| εθέλεσαν | θέλησαν | ||
| έντον | έγινε | ||
| εχωρείς | χωράς | ||
| ήνταν | οτιδήποτε, ό,τι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καν’νάν | κανέναν | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| νουνίζ’ | σκέφτεται | ||
| όντες | όταν | ||
| οσπίτ’ | σπίτι | hospitium<hospes | |
| παιδία | παιδιά | ||
| σύρ’νε | σέρνουν, τραβούν, ρίχνουν | ||
| τυρα̤ννίεται | τυραννιέται, ταλαιπωριέται | ||
| χρόνα̤ | χρόνια | ||
| χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
