Εμέν κι εσέν, πουλόπο μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

expand_content

Μαύρα τ’ ομμάτι͜α σ’ έμορφα
άμον ελαίας μαύρα
Όντες τερούνε με, πουλί μ’,
γιατί δα̤κρούνε πάντα;

Εμέν, εμέν,
Εμέν κι εσέν, πουλόπο μ’,
’πολέμεσανε με την ψ̌ην
να βάλ’νε σο ταφόπον

Τ’ ομμάτοπα σ’ όντες τερώ
οι ουρανοί ανοίγ’νε
Τσ̌ιτσ̌άκια εβγαίν’νε ολόερα
και -ν- όλα̤ εμορφύν’νε

Εμέν, εμέν,
Εμέν κι εσέν, πουλόπο μ’,
’πολέμεσανε με την ψ̌ην
να βάλ’νε σο ταφόπον

Ας σα κορτσόπα τη χωρί’
είσαι ξεχωριστέσσα
Σην εμορφίαν έμορφος
και σα χρόνι͜α μικρέσσα

Εμέν, εμέν,
Εμέν κι εσέν, πουλόπο μ’,
’πολέμεσανε με την ψ̌ην
να βάλ’νε σο ταφόπον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανοίγ’νε	ανοίγουν
βάλ’νε	βάλουν
δα̤κρούνε	δακρύζουν
εβγαίν’νε	βγαίνουν
ελαίας	(τα) ελιές, (τη) ελιάς
έμορφα	όμορφα
εμορφίαν	ομορφιά
έμορφος	όμορφος/η
εμορφύν’νε	ομορφαίνουν
κορτσόπα	κοριτσάκια
μικρέσσα	μικρή, νεαρή
ξεχωριστέσσα	ξεχωριστή
ολόερα	ολόγυρα
ομμάτι͜α	μάτια
όντες	όταν
’πολέμεσανε	(επολέμεσανε) πολέμησαν, πάλαιψαν να καταφέρουν
πουλόπο	πουλάκι
ταφόπον	(υποκορ.) τάφος
τερούνε	κοιτούν
τερώ	κοιτώ
τσ̌ιτσ̌άκια	λουλούδια	çiçek
χωρί’	χωριού
ψ̌ην	ψυχή