Της ζωής το ανηφόρι

Της ζωής το ανεφόρ’
έν’ πολλά τρανόν
κι αν ’κι ’ξέρτς τα μονοπάτι͜α
χάσαι σον κρεμόν
Έχ̌’ και έναν μαύρον στράταν
χωρίς γυρισμόν

Έι, έι, δύο μέτρα
χώμαν θα κερδί͜εις
Απ’ ατού όλ’ θα δι͜αβαίνομ’,
’κι γλυτών’ κανείς

Παλληκάρι͜α, βασιλιάδες,
πλούσιοι και φτωχοί
Πέτε με, κανείς τα χρόνια
έκλωσεν οπίσ’;
Ας πατούμε την κακίαν
όσον έν’ νωρίς

Έι, έι, δύο μέτρα
χώμαν θα κερδί͜εις
Απ’ ατού όλ’ θα δι͜αβαίνομ’,
’κι γλυτών’ κανείς

Ντό ευτάμε και πού πάμε
πώς ’κ’ εξέρομε;
Μάταια είναι τα πάντα
και ντο έχομεν
Η ζωή έν’, έρθαμ’, είδαμ’
και θα φεύομε

Έι, έι, δύο μέτρα
χώμαν θα κερδί͜εις
Απ’ ατού όλ’ θα δι͜αβαίνομ’,
’κι γλυτών’ κανείς