Ποντιακός Στίχος

Βιογραφικό

Αλέκος Καραμπίδης

Αλέκος Καραμπίδης

Ποντιακή Λύρα

Ημερομηνία Γέννησης15 Αυγούστου 1929

Απεβίωσε9 Νοεμβρίου 2015

Ο Αλέκος Καραμπίδης υπήρξε μια εμβληματική μορφή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ένας αγωνιστής που αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία και πρόοδο. Γεννημένος το 1929 στην Ποντοκερασιά Κιλκίς, γιος του Αναστάσιου (Κεσέρ Καρς) και της Παρασκευής, βρέθηκε από μικρός στην πρωτοπορία των αγώνων του λαού του, χωρίς να λυγίσει ποτέ από τις κακουχίες, τις διώξεις και τις στερήσεις. Από τα πρώτα του βήματα, έδειξε το πάθος του για την αντίσταση. Το 1943, στην καρδιά της Κατοχής, έγινε μέλος της ΕΠΟΝ και ανέλαβε την ευθύνη για τα Αετόπουλα, δείχνοντας από νωρίς τις ηγετικές του ικανότητες και το αίσθημα ευθύνης που τον χαρακτήριζε σε όλη του τη ζωή. Η δράση του εντάθηκε το 1947, όταν κατατάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, πολεμώντας στα βουνά ως μαχητής του 9ου Λόχου του 3ου Τάγματος. Υπηρέτησε ως σαμποτέρ, ελεύθερος σκοπευτής και αργότερα Πολιτικός Επίτροπος ομάδας πόλεων και υπαίθρου Κιλκίς – Θεσσαλονίκης, στάθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Τον Αύγουστο του 1948 έγινε μέλος του ΚΚΕ, επισφραγίζοντας την πολιτική του στράτευση. Τρεις φορές τραυματίστηκε στη διάρκεια των συγκρούσεων, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψε. Η πίστη του στον αγώνα ήταν ακλόνητη. Μετά την ήττα του ΔΣΕ, το 1950 βρέθηκε στην πολιτική προσφυγιά, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας, στην πόλη Πέρνικ. Εκεί, εργάστηκε, σπούδασε και υπηρέτησε το Κόμμα από όποια θέση του ζητήθηκε. Από το 1954 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας και παρέμεινε πιστός στα ιδανικά του. Το 1958 γνώρισε την σύντροφό του στη ζωή και στον αγώνα, Τούλα Πρανδέκα (1933-2020), από την Πεντάπολη Σερρών, κόρη του διοικητή Τάγματος του 21ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Σερρών και μαχητή του ΔΣΕ Δημήτριου Πρανδέκα. Η Τούλα, Αετόπουλο και σύνδεσμος του ΕΛΑΣ, υπήρξε πρωτοπόρα εργάτρια στη Βουλγαρία με πολλές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το Αργυρό Μετάλλιο προς τιμήν του 10ου Συνεδρίου του ΒΚΚ. Διακρίθηκε επίσης ως αιμοδότρια, λαμβάνοντας Αργυρό, Ασημένιο και Χρυσό Μετάλλιο αιμοδοσίας από τον Βουλγαρικό Ερυθρό Σταυρό. Συμμετείχε ενεργά σε όλες τις δράσεις της ΔΟΜΕ Πέρνικ, την οργάνωση των πολιτικών προσφύγων, συμμετέχοντας σε χορωδία, χορευτικό και θεατρικές παραστάσεις. Παράλληλα με την πολιτική του δράση, ο Αλέκος Καραμπίδης διατήρησε ζωντανή την πολιτιστική του κληρονομιά ως λυράρης της ποντιακής παράδοσης. Το 1981 πραγματοποίησε τη δισκογραφική του συμμετοχή μαζί με τον Γρηγόρη Συμεωνίδη από την Αντιγόνεια Κιλκίς, συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής ταυτότητας των Ποντίων. Ο επαναπατρισμός του πραγματοποιήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 1976, ενώ το 1978 επέστρεψε οικογενειακώς με τη σύζυγό του στην πατρίδα. Η επιστροφή του στην Ελλάδα δεν σήμανε και το τέλος της δράσης του. Στην Καλαμαριά, όπου εγκαταστάθηκε, συνέχισε να μάχεται για τις ιδέες του. Διατέλεσε μέλος του Γραφείου της ΚΟΒ Κέντρου Καλαμαριάς και πρόεδρος του Παραρτήματος Πολιτικών Προσφύγων Καλαμαριάς μέχρι τη συγχώνευσή του με το Παράρτημα Καλαμαριάς της ΠΕΑΕΑ. Αμετακίνητος στις αρχές του, συνέχισε να εμπνέει και να καθοδηγεί τους νεότερους, δείχνοντας με τη στάση του τι σημαίνει συνέπεια, ανιδιοτέλεια και αγώνας για το κοινό καλό. Ο Αλέκος Καραμπίδης έφυγε από τη ζωή στα 86 του χρόνια, στις 9 Νοεμβρίου 2015, όπως έζησε: όρθιος, με το κεφάλι ψηλά, με διαύγεια πνεύματος και πλήρη συνείδηση του βίου του. Δεν αμφιταλαντεύτηκε ποτέ, δεν μετανόησε για τίποτα. Ήταν αγωνιστής, κομμουνιστής, παλικάρι μέχρι το τέλος. Μαζί με τη σύντροφό του Τούλα, που έφυγε από τη ζωή το 2020, άφησαν πίσω τη σπορά του αγώνα και του οργανωμένου επαναστατικού τρόπου ζωής. Μέχρι το τέλος της ζωής τους παρέμειναν σταθεροί και ανυποχώρητοι στα "πιστεύω" και τα ιδανικά τους, αγωνιζόμενοι για το δίκιο, για μια καλύτερη ζωή, πάντοτε χαμογελαστοί και αισιόδοξοι. Οι φίλοι, οι σύντροφοι, η οικογένειά του θα τον θυμούνται πάντα ως έναν άνθρωπο που δίδαξε με τη στάση του την έννοια του καθήκοντος, της ανιδιοτέλειας, της αέναης πάλης ενάντια στο άδικο. Η μνήμη του θα είναι φάρος στους δύσκολους καιρούς, υπενθυμίζοντας πως οι καλύτερες μέρες δεν έρχονται μόνες τους, αλλά κερδίζονται με αγώνα, γνώση και αφοσίωση.



Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Τραγούδια: 9757 | Albums/Singles: 1786 | Συντελεστές: 2026 | Λήμματα: 16093
Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr